Grzybice

Grzybice

Grzybica, drożdżyca, kandydoza, candida, drożdżyca, grzybica pochwy, grzybica stóp

Niemal co drugi człowiek jest nosicielem Candida

Drożdżak ten bytuje w jelicie lub na skórze człowieka, często nie wywołując żadnych objawów chorobowych.
Osłabienie odporności, uszkodzenie naturalnej bariery obronnej organizmu lub zaburzenia w obrębie flory jelitowej mogą sprawić, że ten w zasadzie niegroźny przybysz zamieszkujący organizm człowieka staje się pasożytem i wywołuje chorobę u swojego gospodarza. Grzybicze zapalenie jelita, powszechnie nazywane grzybicą, drożdżycą lub kandydozą wywoływane jest najczęściej przez drożdżaka białego, zwanego po łacinie Candida Albiensis.
Badacze naukowi zajmujące sie tym grzybem, badają w jaki sposób grzybom tym udaje się przenikać z błony śluzowej jelita do głębiej położonych tkanek i do innych narządów.

  • Znane są: grzybica oskrzeli, grzybica płuc oraz grzybice zewnętrzne: grzybica stóp, grzybica paznokci, grzybica pochwy, grzybica skóry głowy.
    Jeśli bakterie przedostaną się do naszego organizmu przez osłabiony układ odpornościowy, u człowieka rozwija się ostra choroba – inaczej jest w przypadku grzybów. Wnikają one do organizmu w sposób podstępny, niezauważalny.
    Osiedlają się na osłabionych błonach śluzowych jelit, skąd zaczynają wędrówkę do innych narządów podkopując zdrowie. Wiedzą doskonale jak się ukrywać i czekają na sposobność, aby zaatakować organizm w chwili osłabienia.
    Wykrycie grzybicy narządów wewnętrznych jest bardzo trudne, ale niezbędne. Jeśli uskarżamy się na dolegliwości niewiadomego pochodzenia, a wyniki laboratoryjne są w normie, może to być oznaką, że mamy grzybicę.

W normalnych warunkach Candida albicans, w postaci jednokomórkowego drożdżaka żyje w jelicie grubym człowieka (i licznych zwierząt), dokąd dostaje się zazwyczaj podczas porodu lub tuż po nim, od osób, które mają kontakt z noworodkiem, stąd m.in. pleśniawki. W jelicie grubym, gdy zachowana jest równowaga, drożdżak pobiera z masy kałowej resztki substancji odżywczych i zużywa je na własne potrzeby, przez co nie pozostawia pożywki dla drobnoustrojów napływowych spoza jelita grubego, jednocześnie wydala jako produkty przemiany materii, kilkadziesiąt potężnych toksyn, które uniemożliwiają zasiedlenie jelita grubego przez drobnoustroje chorobotwórcze, a równocześnie zmusza układ odpornościowy do ciągłej czujności. Czyli w normalnych warunkach w jelicie grubym Candida żyje w równowadze z innymi pożytecznymi bakteriami i jest ważnym elementem układu obronnego organizmu.

  • Problem zaczyna się wówczas, gdy drożdżak zaczyna się bez kontroli rozrastać, a dzieje się to wtedy, gdy w jelicie zaczyna brakować tzw. dobrej flory bakteryjnej.
  • Po kuracji antybiotykowej, dobra flora bakteryjna ginie na kilka miesięcy. Jednocześnie antybiotyki stanowią doskonałą pożywkę dla drożdży, na skutek czego zwiększa się ich ilość . Kończy się równowaga i Candida zaczyna dominować, rozmnażając się w niepohamowany sposób, eliminując nie tylko bakterie chorobotwórcze ale przede wszystkim wszystkie drobnoustroje pożyteczne. Brak bakterii symbiotycznych, produkujących witaminy, doprowadza organizm do awitaminozy. Niedobór witamin prowadzi nieuchronnie do osłabienia skóry i śluzówki, które stają się kolejną pożywką dla drożdżaka. Natrafiwszy na osłabioną tkankę – drożdżak Candida ulega transformacji. Zanurza agresywnie w osłabiona tkankę swoją wypustkę, z której rozrastają sie strzałkowate korzenie tworzące tzw. plechę i z jednokomórkowego drożdżaka przeistacza się w wielokomórczakowego grzyba – pasożyta, z charakterystyczną dla tego gatunku plechą.
  • Grzybice w śluzówce jelit rozrastają się coraz bardziej, tworząc nadżerki (rodzaj niezabezpieczonych drzwi), przez które przedostają się do organizmu szkodliwe substancje (toksyny), które organizm musi następnie wydalić, czy to w postaci zmian skórnych, czy złogów wewnętrznych takich jak torbiele, cysty lub wrzody. Prócz toksyn, przez te drzwi przedostają się również drobnoustroje, także Candida , który po dotarciu do krwioobiegu może zawędrować i osiedlić się wszędzie tam, gdzie napotyka odpowiednie warunki do bytowania tj. osłabioną tkankę.
  • Rozwojowi grzybicy sprzyjają: niektóre lekarstwa, ( leki immunosupresyjne, sterydy , pigułki antykoncepcyjne oraz antybiotyki), również jedzenie mięsa często „nafaszerowanego” antybiotykami, dieta bogata w cukier, niepełnowartościowa, oczyszczona żywność, które są doskonałą pożywką dla Candidy powodują ich jeszcze szybszy wzrost.
  • Ale trwałe efekty może przynieść tylko likwidacja drożdżaków przy pomocy znanych od wieków metod, czyli zastosowania ziół niszczących te pasożyty, równocześnie z dieta bogatą w błonnik, z jak najmniejszą ilością cukru i węglowodanów.

Bibliografia: Grzyby Candida Ann Boroch